Rahmalar Tarihi
RAHMALAR KÖYÜ TARİHİ
Rahmalar Köyü Sözlü Tarihi
İlk olarak şuan ki Rahmalarda yaşayan aileler 1840 lı yıllarda yerleşmeye köyümüze ikamete başlamışlardır.1918 tarihinde resmi kayıtlara göre ilk ismi olarak Rahmanlar Köyü olarak tarihin sayfalarında yer almıştır. Resmi belgelerde en köyümüzün son 300 yılına ışık tutmaktadır. Daha öncesi bilinememektedir. Köyümüz 1980 yılında 44 hane iken , bir çok köylümüz doğduğu toprakları yılın yaz ayları tekrar gelerek kışlık tahılını karşılayıp yetiştirerek tekrar şehre gitmektedir. Kışın 8 hane olan köyümüz yaz aylarında 25 haneye ulaşmaktadır. Köyümüz Doğudan Batıya , Güneyden Kuzeye 12.280 dönümü tarla 6.620 dönümü ise meradır.
1840 tarihinden 2009 yıllları arasında nüfusa kayıtlı 1021 kişi bulunmaktadır.
Günümüze kadar gecen süre içinde bölgede ve köyde meydana gelen aşırı kuraklık ! Köyde tek geçim kaynağı olan tarım gerek iklim şartları gerekte tarım alanında yapılan siyasi hatalar sebebi ile tamamen durur hale gelmiş. Geride köyünde kalan köylümüz ise şuan hayvancılık ile uğraşmaktadır. Geçimini sağlayamayan Köylü şehre iş bulmak maksadı ile göç etmiştir.
Köyümüz arazisi içerisinde bulunan bazı arazi isimleri ve yerlerle ilgili büyüklerimizin anlattığı bir çok yer köyümüzün şuan yerleşmiş olduğu arazi ve köyümüz ile ilgili büyüklerimizin anlattığı rivayetler şunlardır,
Kıran Yurdu : Köyümüzün Kıran Yurdu diye tabir edilen arazinin bu isimle anılmasının sebebi çok eskilerden bu arazi üzerinde ismi bilinmeyen bir köy yerleşiminin olduğu burada yasayan halkın o dönemde yaşanan salgın bir hastalık sonucu teker teker kırılıp öldüklerinden bahsedilir. Bu yerleşim yeri ile ilgili Çarık Çıkmaz şeklinde sıfatlar yüklenmiştir. Bunun sebebi ise zamanın kundurası ayakkabısı olan çarıktır. Çarık Çıkarmaza yüklenen anlam ise o yerde durulmaz oturulmaz , uğranmaz ,misafir olunmaz yoksa hastalığa yakalanıp ölürsün manası yüklenmiş eriyorum.
Çalçeşme ve Aşılık Bulunduğu Arazinin Tarihçesi : Köyümüzün Kuzeyinde bulunan Çalçeşme ve Aşılık Mucur tarihine bakıldığında Mucur Gavuru diye sıfatlandırılan bir toplumun yaşadığı dönemler ve Nevşehir Avanosta yaşamış olan toplumun yaşadığı dönemlerde , Çalçeşme ve Aşılık diye tabir edilen arazide de bir yerleşim yeri olduğunu bilinmektedir.
1. Çalçeşme ve Aşılık diye tabir edilen arazide bu topluma ait ; Yel ve Su değirmenlerinin olduğu,
2. Hamamların bulunduğu Künk Yaptıkları ( Eski Çömlekler , Saklama Kabı maksatlı kullanılan araç gereç )
3. Bu arazide hayal bile edemeyeceğimiz kadar suyun bulunduğu ,
4. Arazide şuan tarım yapıldığından tarla sürümü yapılırken birçok mermerden su oluğu ,
5. Eski yerleşim evlerine ait temellerin çıktığı , Küp ve Künk Kırıklarının çıkmaktadır.
6. 1860 yıllarında Çalçeşme nin bulunduğu yerde büyük bir göletin olduğu ,
7. Çalçeşmenin Doğu yamacında bulunan mağra da bir Hamama ait kalıntıların olduğunu,
8. Çalçeşmenin üst tarafında kuzeyinde bulunan eski köprünün 1860 yıllarda Ağaçtan yapılama büyükçe bir köprü olduğu anlatılmaktadır.
9.1860-1883 yılları arasında hala Çalçeşmenin bulunduğu bölgede , batısına düşen şuan Ağıl Dere diye adlandırılan bölgelerde,Şimdi köyümüzde duran yıkılmış evlere benzere şekilde evlerin bulunduğunu koyun ağıllarının bulunduğunu , Köylümüzün bu alanları o yıllarda harman yeri olarak kullandığını anlatılmakta?
10.1850 yılların son dönemlerinde Aşılık ve Çalçeşme de bulunan bu hayal edemeyeceğimiz kadar fazla olan bu suyun o araziyi terk edenler tarafından o arazide cıkan su kaynaklarına Kirli Yün doldurarak su kaynaklarını kuruttuklarını anlatılmakta.
11.Ve böylece Köyümüz arazisinde bulunan uzunluğu kilometrelerce olan magralara , yer altında bulunan çatlaklara suyu hapsedip yok ederek gittikleri.
12.Köyümüz arazisinde bulunan bu devasa suyun 1936 yılı Kırşehir Depremi ile tekrar bir kısmının gün yüzüne çıktığı,
13.Bu günyüzüne çıkan su ile kuruyan derelerimizin tekrar canlandığını ve 1987 yılında Aşılık arazisine yapılan Su Deposu ile köyümüze ve Devapınar ,Yörücek , Kızılağıl , Tuz Köyü , Küçükkavak , Susuz
14.Çömelek , Karakuy , Rışvan , İnaç , Köpekli Köylerine içme suyunun şebekesi yapılarak suyu temin edildiği.Toplam 12 Köy 2000 yakın nüfus.
15.1969 yılında bu araziye dönemin Hükümeti tarafından arta kalan su ile Kuyununbaşı adıyla anılan araziye kadar sulama kanalları yapıldığını biliyormuydunuz,
Köyümüzün Kuzeyinde bulunan Uluyol’un Tarihçesi
Tarihimize Işık Tutan Notlar !
Bu yolun Osmanlı Dönemi ve daha eski dönemlerde İpek Yolu olarak kullanılıdı. Nevşehir, Kayseri Kırşehir ,Kırıkkale ve Ankara yolu olduğunu, Mustafa Kemal ve silah arkadaşlarının bu Uluyolu kullanarak Ankara ya gidildiği, Yukarı Bağların olduğu kısımda Devlet tarafından döşenmemiş olan Künkten yapılmış su kanalları mevcuttur. Köylümüzün anlattığına göre bu su kanalları ne büyük dedelerimiz zamanından nede Cumhuriyet döşenmiştir. Bunların tarihi çok eskilere dayandığı zannedilmektedir. 1880 yıllarından daha öncelere. Bu Künkler yerin yaklaşık 3- 4 m altında tesadüfen çıkmaktadır.
Aşılık , Çalçeşme , Rahmalar Köyü, Tuz Köyü, Palangıç Köyü ,Susuz Köyü, Tepestelik Köyü, İlçemizi Mucur’urun bir çok köyünden insan tarafından kayalara oyulmuş yerleşim yerleri bulunmaktadır. Köyümüzde bulunan arazilere bir cok meraya yerel değişle birçok isimler verilmiştir. Bu verilen sıfatların ve isimlerin hepsinin birer hatırayı saklamaktadır.
Osmanlı Dönemine ait güncelerde de Kırşehir 1874 ‘de büyük bir kıtlıkla karşılaşılmıştır. 15 Mayıs 1874 te İstanbul da yayınlanan Basiret Gazetesi sayı 123 sayfe:3 ‘Kırşehir Köylerinin, kıtlıktan ölmüş hayvan, ağaç kabuğu ve ayrık otu yemek zorunda kaldığı…’yayınlanmıştır.
Kırşehir geneli yaşanan olaylarda köyümüze etkileri : 1874 bu güne özelliklede 1980 yılından itibaren hızlı bir artışla il merkezine yada başka illerle göç etmişledir. Basiret Gazetesi 15 Mayıs 1874 Sayı:123 Sayı:3 bu konuyla ilgili olarak gazete de çıkan tam metin içeriği ;
“Açlıktan nisvan ve sübyanın feryatları tahammül edilmez derecededir” diye yazmışlardı. Kırşehir'den gönderilen ve İstanbul'da 15 Mayıs 1874 tarihli Basiret gazetesinde yayınlanan bir mektupta bu kıtlıkta bölge halkının ölmüş hayvan eti, ağaç kabuğu, ayrık otu yediği haberi yer almıştı. Aynı gazetenin 25 Haziran 1874 tarihli baskısında, Ankara Valisi Derviş Paşa'yı Ankara'ya geldiği gün aç kalan yaklaşık beş bin kişinin karşılayıp feryat figan ettiği, halkın bu acıklı durumunun yürekler paralayıcı olduğu, aç halkın karşısına valinin resmi elbisesi ile çıkamadığı, kıtlık nedeniyle Kırşehir halkının yurtlarını bırakıp başka bölgelere göç ettiği yazmıştı.
Köyümüz Rahmalar da yaşayanların sadece bu sülaleler yaşamamıştır bilinmeyen birçok aile geçmiştir. Bu bilgiyi destekleyen kaynaklar köyümüz içerisinde bulunan bazı yıkık evlerin bulundu arazilere verilen adlara yüklenen sıfatlarla ortaya çıkar.
Bunlar şöyledir ;
1.Topak Taş ( Yerleşim yerlerinin belirleyici noktaları
2.Soyaların Süleyman ın Evi , bu kimdir ?
3.Keloğlanın Konağının Yeri
4.Müsellimin Tepe
5.Kıran Yurdu ,(yerleşim yeri)
6.Sarı Taş ( Yerleşim yerlerinin belirleyici noktaları
bu şahıslar kim olduklarını dedelerimizin dedeleri 1860 yıllarda telaffuz etmekte ve bu yıkık viran evlerin yerini böyle adlandırılmakta imiş, Buralar da eski yerleşim yerleri bulunmakta. Kimdir bu insanlar nerelerdeler denen gitmişlerdir bilinmemektedir. Günümüze kadar gecen süre içinde bölgede ve köyde meydana gelen aşırı kuraklık sebebi ile Köyde tek geçim kaynağı olan tarım gerek iklim şartları gerekte tarım alanında yapılan siyasi hatalar sebebi ile tamamen durur hale gelmiş. Ve geride köyünde kalan köylümüz ise her aileden 1 yada 2 hane olmak üzere toplam 8 hanededir.
Yaşanan bu kıtlıkta açlıktan ölme derecesine gelen halk sokaklara dökülerek zahire dileniyor, yollara düşen zahire tanelerini topluyor, geceleri bağ ve bahçelerde uyuyor, telef olan koyun ve diğer hayvanların leşlerini yiyordu. Aç kalanların üzüm çekirdeği, pamuk çekirdeği ve ayrık otu kökünü karıştırıp el değirmenleriyle çekerek elde ettikleri undan ekmek yapıyorlardı seklinde yer almıştır. Osmanlı Devleti Arşivlerinde1840 yılı ve 1875 yılı arası kayıtlar 818 ve 820 sayılı Temerrüt Defteri Kayıtları.
Köyümüzün Coğrafi Durumu : Rahmalar , Kırşehir'in Mucur Kazasını bir köyüdür. Köyümüzün bulunduğu coğrafyanın tarihi Kapotokya Beyliği ,Eretna Beyliklerinden sonra Osmanlı egemliğine geçmişitir. Zaman zaman köyümüz tarlalarının traktörle sürülmesi esnasında farklı dönemlere ait antik tarihi parçalarında çıktığı olmuştur. Buda eski medeniyetlerin yaşadığına dair bir kanıttır. Köyümüz mevkiği olarak Mucur'a 12 km. uzaklıktadır, ilçemizin batısına düşer.Anakara Kayseri E-26 karayolunun güneyinde yer alır. Aşağı Rahmalar Köyü ve Yukarı Rahmalar olarak çoğrafi yerleşim alanı sebebi ile iki farklı isimle adlandırılmıştır. Köyümüz Rahmalar, Palanğıç Köyü, Susuz Köyü, Tepestelik Köylerine komşudur.
Köyümüz Sınırları : Köyümüz Arazisi Sınırları Kuzey de İnaç Köyü Sudeposu (Çalçeşmenin üst kısımı, Doğuda Çetin Dere Diye tabir ettiğimiz . Susuz Köyü ile aramızdaki Sınır, Güneyde Aşağı Rahmalar Köyünün alt tarafında bulunan Dursun Mertin Evinin altında bulunan Çeşme ,Batıda Tepesitelik Köyüne giden asvalt yolun doğu kısmı sınır olmak üzere Güney , Kuzey , Doğu ve Batıda sınırlarını oluşturmaktadır.
Sözlü Tarih : Galip Kaya , Zafer Kaya, Necati Kaya
Rahmalar Köyü Sözlü Tarihi
İlk olarak şuan ki Rahmalarda yaşayan aileler 1840 lı yıllarda yerleşmeye köyümüze ikamete başlamışlardır.1918 tarihinde resmi kayıtlara göre ilk ismi olarak Rahmanlar Köyü olarak tarihin sayfalarında yer almıştır. Resmi belgelerde en köyümüzün son 300 yılına ışık tutmaktadır. Daha öncesi bilinememektedir. Köyümüz 1980 yılında 44 hane iken , bir çok köylümüz doğduğu toprakları yılın yaz ayları tekrar gelerek kışlık tahılını karşılayıp yetiştirerek tekrar şehre gitmektedir. Kışın 8 hane olan köyümüz yaz aylarında 25 haneye ulaşmaktadır. Köyümüz Doğudan Batıya , Güneyden Kuzeye 12.280 dönümü tarla 6.620 dönümü ise meradır.
1840 tarihinden 2009 yıllları arasında nüfusa kayıtlı 1021 kişi bulunmaktadır.
Günümüze kadar gecen süre içinde bölgede ve köyde meydana gelen aşırı kuraklık ! Köyde tek geçim kaynağı olan tarım gerek iklim şartları gerekte tarım alanında yapılan siyasi hatalar sebebi ile tamamen durur hale gelmiş. Geride köyünde kalan köylümüz ise şuan hayvancılık ile uğraşmaktadır. Geçimini sağlayamayan Köylü şehre iş bulmak maksadı ile göç etmiştir.
Köyümüz arazisi içerisinde bulunan bazı arazi isimleri ve yerlerle ilgili büyüklerimizin anlattığı bir çok yer köyümüzün şuan yerleşmiş olduğu arazi ve köyümüz ile ilgili büyüklerimizin anlattığı rivayetler şunlardır,
Kıran Yurdu : Köyümüzün Kıran Yurdu diye tabir edilen arazinin bu isimle anılmasının sebebi çok eskilerden bu arazi üzerinde ismi bilinmeyen bir köy yerleşiminin olduğu burada yasayan halkın o dönemde yaşanan salgın bir hastalık sonucu teker teker kırılıp öldüklerinden bahsedilir. Bu yerleşim yeri ile ilgili Çarık Çıkmaz şeklinde sıfatlar yüklenmiştir. Bunun sebebi ise zamanın kundurası ayakkabısı olan çarıktır. Çarık Çıkarmaza yüklenen anlam ise o yerde durulmaz oturulmaz , uğranmaz ,misafir olunmaz yoksa hastalığa yakalanıp ölürsün manası yüklenmiş eriyorum.
Çalçeşme ve Aşılık Bulunduğu Arazinin Tarihçesi : Köyümüzün Kuzeyinde bulunan Çalçeşme ve Aşılık Mucur tarihine bakıldığında Mucur Gavuru diye sıfatlandırılan bir toplumun yaşadığı dönemler ve Nevşehir Avanosta yaşamış olan toplumun yaşadığı dönemlerde , Çalçeşme ve Aşılık diye tabir edilen arazide de bir yerleşim yeri olduğunu bilinmektedir.
1. Çalçeşme ve Aşılık diye tabir edilen arazide bu topluma ait ; Yel ve Su değirmenlerinin olduğu,
2. Hamamların bulunduğu Künk Yaptıkları ( Eski Çömlekler , Saklama Kabı maksatlı kullanılan araç gereç )
3. Bu arazide hayal bile edemeyeceğimiz kadar suyun bulunduğu ,
4. Arazide şuan tarım yapıldığından tarla sürümü yapılırken birçok mermerden su oluğu ,
5. Eski yerleşim evlerine ait temellerin çıktığı , Küp ve Künk Kırıklarının çıkmaktadır.
6. 1860 yıllarında Çalçeşme nin bulunduğu yerde büyük bir göletin olduğu ,
7. Çalçeşmenin Doğu yamacında bulunan mağra da bir Hamama ait kalıntıların olduğunu,
8. Çalçeşmenin üst tarafında kuzeyinde bulunan eski köprünün 1860 yıllarda Ağaçtan yapılama büyükçe bir köprü olduğu anlatılmaktadır.
9.1860-1883 yılları arasında hala Çalçeşmenin bulunduğu bölgede , batısına düşen şuan Ağıl Dere diye adlandırılan bölgelerde,Şimdi köyümüzde duran yıkılmış evlere benzere şekilde evlerin bulunduğunu koyun ağıllarının bulunduğunu , Köylümüzün bu alanları o yıllarda harman yeri olarak kullandığını anlatılmakta?
10.1850 yılların son dönemlerinde Aşılık ve Çalçeşme de bulunan bu hayal edemeyeceğimiz kadar fazla olan bu suyun o araziyi terk edenler tarafından o arazide cıkan su kaynaklarına Kirli Yün doldurarak su kaynaklarını kuruttuklarını anlatılmakta.
11.Ve böylece Köyümüz arazisinde bulunan uzunluğu kilometrelerce olan magralara , yer altında bulunan çatlaklara suyu hapsedip yok ederek gittikleri.
12.Köyümüz arazisinde bulunan bu devasa suyun 1936 yılı Kırşehir Depremi ile tekrar bir kısmının gün yüzüne çıktığı,
13.Bu günyüzüne çıkan su ile kuruyan derelerimizin tekrar canlandığını ve 1987 yılında Aşılık arazisine yapılan Su Deposu ile köyümüze ve Devapınar ,Yörücek , Kızılağıl , Tuz Köyü , Küçükkavak , Susuz
14.Çömelek , Karakuy , Rışvan , İnaç , Köpekli Köylerine içme suyunun şebekesi yapılarak suyu temin edildiği.Toplam 12 Köy 2000 yakın nüfus.
15.1969 yılında bu araziye dönemin Hükümeti tarafından arta kalan su ile Kuyununbaşı adıyla anılan araziye kadar sulama kanalları yapıldığını biliyormuydunuz,
Köyümüzün Kuzeyinde bulunan Uluyol’un Tarihçesi
Tarihimize Işık Tutan Notlar !
Bu yolun Osmanlı Dönemi ve daha eski dönemlerde İpek Yolu olarak kullanılıdı. Nevşehir, Kayseri Kırşehir ,Kırıkkale ve Ankara yolu olduğunu, Mustafa Kemal ve silah arkadaşlarının bu Uluyolu kullanarak Ankara ya gidildiği, Yukarı Bağların olduğu kısımda Devlet tarafından döşenmemiş olan Künkten yapılmış su kanalları mevcuttur. Köylümüzün anlattığına göre bu su kanalları ne büyük dedelerimiz zamanından nede Cumhuriyet döşenmiştir. Bunların tarihi çok eskilere dayandığı zannedilmektedir. 1880 yıllarından daha öncelere. Bu Künkler yerin yaklaşık 3- 4 m altında tesadüfen çıkmaktadır.
Aşılık , Çalçeşme , Rahmalar Köyü, Tuz Köyü, Palangıç Köyü ,Susuz Köyü, Tepestelik Köyü, İlçemizi Mucur’urun bir çok köyünden insan tarafından kayalara oyulmuş yerleşim yerleri bulunmaktadır. Köyümüzde bulunan arazilere bir cok meraya yerel değişle birçok isimler verilmiştir. Bu verilen sıfatların ve isimlerin hepsinin birer hatırayı saklamaktadır.
Osmanlı Dönemine ait güncelerde de Kırşehir 1874 ‘de büyük bir kıtlıkla karşılaşılmıştır. 15 Mayıs 1874 te İstanbul da yayınlanan Basiret Gazetesi sayı 123 sayfe:3 ‘Kırşehir Köylerinin, kıtlıktan ölmüş hayvan, ağaç kabuğu ve ayrık otu yemek zorunda kaldığı…’yayınlanmıştır.
Kırşehir geneli yaşanan olaylarda köyümüze etkileri : 1874 bu güne özelliklede 1980 yılından itibaren hızlı bir artışla il merkezine yada başka illerle göç etmişledir. Basiret Gazetesi 15 Mayıs 1874 Sayı:123 Sayı:3 bu konuyla ilgili olarak gazete de çıkan tam metin içeriği ;
“Açlıktan nisvan ve sübyanın feryatları tahammül edilmez derecededir” diye yazmışlardı. Kırşehir'den gönderilen ve İstanbul'da 15 Mayıs 1874 tarihli Basiret gazetesinde yayınlanan bir mektupta bu kıtlıkta bölge halkının ölmüş hayvan eti, ağaç kabuğu, ayrık otu yediği haberi yer almıştı. Aynı gazetenin 25 Haziran 1874 tarihli baskısında, Ankara Valisi Derviş Paşa'yı Ankara'ya geldiği gün aç kalan yaklaşık beş bin kişinin karşılayıp feryat figan ettiği, halkın bu acıklı durumunun yürekler paralayıcı olduğu, aç halkın karşısına valinin resmi elbisesi ile çıkamadığı, kıtlık nedeniyle Kırşehir halkının yurtlarını bırakıp başka bölgelere göç ettiği yazmıştı.
Köyümüz Rahmalar da yaşayanların sadece bu sülaleler yaşamamıştır bilinmeyen birçok aile geçmiştir. Bu bilgiyi destekleyen kaynaklar köyümüz içerisinde bulunan bazı yıkık evlerin bulundu arazilere verilen adlara yüklenen sıfatlarla ortaya çıkar.
Bunlar şöyledir ;
1.Topak Taş ( Yerleşim yerlerinin belirleyici noktaları
2.Soyaların Süleyman ın Evi , bu kimdir ?
3.Keloğlanın Konağının Yeri
4.Müsellimin Tepe
5.Kıran Yurdu ,(yerleşim yeri)
6.Sarı Taş ( Yerleşim yerlerinin belirleyici noktaları
bu şahıslar kim olduklarını dedelerimizin dedeleri 1860 yıllarda telaffuz etmekte ve bu yıkık viran evlerin yerini böyle adlandırılmakta imiş, Buralar da eski yerleşim yerleri bulunmakta. Kimdir bu insanlar nerelerdeler denen gitmişlerdir bilinmemektedir. Günümüze kadar gecen süre içinde bölgede ve köyde meydana gelen aşırı kuraklık sebebi ile Köyde tek geçim kaynağı olan tarım gerek iklim şartları gerekte tarım alanında yapılan siyasi hatalar sebebi ile tamamen durur hale gelmiş. Ve geride köyünde kalan köylümüz ise her aileden 1 yada 2 hane olmak üzere toplam 8 hanededir.
Yaşanan bu kıtlıkta açlıktan ölme derecesine gelen halk sokaklara dökülerek zahire dileniyor, yollara düşen zahire tanelerini topluyor, geceleri bağ ve bahçelerde uyuyor, telef olan koyun ve diğer hayvanların leşlerini yiyordu. Aç kalanların üzüm çekirdeği, pamuk çekirdeği ve ayrık otu kökünü karıştırıp el değirmenleriyle çekerek elde ettikleri undan ekmek yapıyorlardı seklinde yer almıştır. Osmanlı Devleti Arşivlerinde1840 yılı ve 1875 yılı arası kayıtlar 818 ve 820 sayılı Temerrüt Defteri Kayıtları.
Köyümüzün Coğrafi Durumu : Rahmalar , Kırşehir'in Mucur Kazasını bir köyüdür. Köyümüzün bulunduğu coğrafyanın tarihi Kapotokya Beyliği ,Eretna Beyliklerinden sonra Osmanlı egemliğine geçmişitir. Zaman zaman köyümüz tarlalarının traktörle sürülmesi esnasında farklı dönemlere ait antik tarihi parçalarında çıktığı olmuştur. Buda eski medeniyetlerin yaşadığına dair bir kanıttır. Köyümüz mevkiği olarak Mucur'a 12 km. uzaklıktadır, ilçemizin batısına düşer.Anakara Kayseri E-26 karayolunun güneyinde yer alır. Aşağı Rahmalar Köyü ve Yukarı Rahmalar olarak çoğrafi yerleşim alanı sebebi ile iki farklı isimle adlandırılmıştır. Köyümüz Rahmalar, Palanğıç Köyü, Susuz Köyü, Tepestelik Köylerine komşudur.
Köyümüz Sınırları : Köyümüz Arazisi Sınırları Kuzey de İnaç Köyü Sudeposu (Çalçeşmenin üst kısımı, Doğuda Çetin Dere Diye tabir ettiğimiz . Susuz Köyü ile aramızdaki Sınır, Güneyde Aşağı Rahmalar Köyünün alt tarafında bulunan Dursun Mertin Evinin altında bulunan Çeşme ,Batıda Tepesitelik Köyüne giden asvalt yolun doğu kısmı sınır olmak üzere Güney , Kuzey , Doğu ve Batıda sınırlarını oluşturmaktadır.
Sözlü Tarih : Galip Kaya , Zafer Kaya, Necati Kaya
